4 مذكرات محاسب.... بيكره الحساب (1)

مذكرات محاسب .... بيكره الحساب
كل ما اقعد مع نفسى وافتكر انى دلوقتى بشتغل محاسب.. بيجيلى احساس غريب بس هو عباره عن سخرية وبلاقينى بضحك اه والله لازم اضحك حتى لو فى حد قاعد معايا لازم اضحك ولازم اتسال بتضحك علي ايه؟ ودائما مابتكون الاجابه لا ابد افتكرت موقف حصلى زمان
المهم
بماانكم متعرفونيش كويس مضطر احكى الموضوع من الاول وهوموضوع فكرت ادورله على عنوان مناسب ولقيت ان انسب عنوان هيكون مثلا ....أنا وهؤلاء ... والحساب

الحكاية بتبدا بانى اكتر حاجه بكرههافى الدنيا هى الحسابات والرياضيات ومدرسينها وكل مايتعلق بيه ( بكره الالة الحاسبه )
والموضع عندى ممكن يكون عقده بس ولا يهمنى ...... عقده عقده بس السبب فيها هما مفيش غيرهم .. هما مدرسين الماده دى
ابدا الحكايه من ايام ابتدائى لما كنت فى مدرسة ابو بكر الصديق الابتدائيه ولما كنت تحديدا فى سنة تالته وكان اللى بيديلنا المواد كلها (الابله هاجر) ويمكن دى كانت اقل شخصيه مؤثره فى كرهى للماده يعنى بلاش اتكلم عليها لانها حد بحبه جداااااااااااااااا ( بالناسبه لسه مقابلها من يومين وما افتكرتنيش)
نيجى لسنه خامسه ابتدائى بقى ام الغلاسه لقيتها فى مدرس الحساب وكان استاذ بنضاره تخييينه وكنت بكره حصته جداااااااااا لان صوته كان دايما عالى ودايما ماسك عصايه ومش بيسيبها وما ادراكم ما العصايه ... المهم كرهت الماده يوم بعد يوم بسببه وبسبب عصايته وصووووته عدت سنه خامسه على خير وخلصت ابتدائى.. ابدا بقى فى رحلة العذاب الحقيقيه اولى اعدادى ابويا راح حوللى لمدرسة سيدى فتح علشان قريبه من البيت وكمان علشان فى هناك مدرس صاحبه وقالى انه هيبقى يوصى عليك فى المدرسه وبتاع.
بدات الدراسه وطبعا لقيتنى غريب مش مع حد من اصحاب الابتدائى ماعلينا.... اندمجت مع الناس الجداد وبدات معاناتى مع الرياضه لما دخلتلنا مدرسة الرياضه وهى الابله ( حنان ) الابله حنان بق يا اخواننا بيقولوا عليها شاطره بس انا شايف غير كده خاااااااااالص
واحده مغرورة مبتشكرش فى حد خااااااااالص قصيره كده ومن الاخر مش بتعرف تشرح ... حكايتى معاها بدات من تانى حصه لما الكشكول اللى كنت جايبه علشان الرياضه اتسرق من الدرج بتاعى وطبعا دخلت تسال عن الكشكول بتاعها وكان مصيرى هو تلات عصيان واحده على ايدى اليمين واتنين على الشمال ( كان ايامها الضرب مش ممنوع ) او ممنوع بس انا مكنتش اقدر اقولها لا ... جديد بقى ...
من يومها وخلاص الاطباع الاول حدد نوع العلاقه واللى هتفضل طوووول السنه . والانطباع هو الصداااام الى الابد
اخوها كان معانا فى الفصل واسمه محمد واد طيب ومش شكلها خااالص بس انا بقى فى تانى اسبوع ومن خنقتى منها روحت ضاربه فى الفسحه وعورتة فى رجليه الشمال ( او اليمين مش فاكر اوى ) وكانت المواجهه الكبرى
نزول لمكتب الناظر وروح يابنى ومتجيش غير باابوك والحوارات الفاشله دى ..... المهم جيت تالت يوم ومش معايا حد بس لقيت اللى مستنينى وطبعا كانت الاخت حنان . اول كلمة تقولها افتح ايدك...
- نعم
-بقولك افتح ايديك
- ليه يا ابله انا عملت حاجه .
- اه دخلت الفصل متاخر وغيبت امبارح .
- ما كلهم داخلين متاخر اشمعنى انا يعنى .
- بقولك افتح ايديك ... وطااخ على كتفى . علشان تعملى بلطجى وتضرب زمايلك بقولك افتح ايدك
كالعاده اعلنت استسلامى وفتحت ايدى ... طاااخ طااااخ طاااخ ( كانت بتحب رقم تلاته اوى )
عدت الايام وكرهى ليها بيزيد يوم بعد يوم وكرهى للحساب بيزيد يوم بعد يوم . الى ان جاء اليوم الذى لم تظهر فيه الشمس
كنا فى الترم التانى وكان فى امتحان شهر آآآآآآه يااااااانى
تانى يوم الامتحان ( يوم اعلان التيجه ) احمد محمود - نعم - خمسين من خمسين
محمد العربى - نعم كذا من كذا
حمدى محمود - نعم - سااااااقط

يانهار اسود ....... هى ناقصه ياربى
جه وقت الانتقام من الساقطين ياااااااااااااه
الابله طبعا كانت لابسه خمار لقيتها ربطته حوالين رقبتها وشمرت ايديها الاتنين وبعتت الواد على اللى فى اول تخته روح يالا هات الخرزانه بتاعة الاستاذ احمد من اولى خامس
يانهار اسووووووووووووود
يلا ياحبايبى اقلعو الجزم علشان تتمدوا
لالالاللالالاللالالالالالالالاللا لااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

كفايه كده انهارده ونكمل بكره المذكرات ونشوف عملت ايييييه فى اليوم المنيل ده